martes, marzo 29, 2005

Ultimo adiós....

De vuelta de semana santa. De vuelta a la rutina. De vuelta al trabajo. De vuelta a la vida cotidiana... Pero no todo el mundo esta de vuelta... Parece ser que la muerte ha decidido perseguirme, o mejor dicho, perseguir a gente que me rodea. En este caso, alguien que era importante para mi, alguien con quien crecí, aunque no estuviera siempre conmigo. En solo unas horas, la vida de alguien se puede ir por el desagüe.
¡¿Porque?!

¿Porque no podían hacer nada para ayudarlo?
Tuve la oportunidad de verlo, de hablar con el, de saber que yo estaba con el, y no lo hice... Me dicen que es mejor así, que mejor lo recuerde en vida, pero yo lo llevo por dentro, y pienso, el se ha ido, y no ha sabido que estaba con el, no ha sabido que lo quería a pesar de no verlo a menudo, no ha sabido muchas cosas que me hubiera gustado que supiera. Porque ahora ya es demasiado tarde para que lo sepa. Porque el se ha ido y no le he dicho adiós.
Solo el adiós que le dije cuando nos separaba un muro escondido detras de una corona de flores, una de la cuales cogí y guardé.


Sempre et recordare Tiet

Comments:
wapaaaaaaaa
aket mes e fatal...fa 2 anys d lo d ma mare :_ na merda tot plegat...
cuidat siusplau!!!
abraçades i ptunets :**********

Munika
 
A veces creemos que los demás no saben lo que sentimos porque quizá llegamos tarde para verbalizarselo, pero eso no significa que no lo supiera. Hay cosas que se dicen sin palabras. No te atormentes, ya es bastante duro sobrellevar una muerte como para sentirte culpable. Déspidete ahora y recuérdale en tu corazón, seguro que él sabe que estás ahí, que siempre lo estuviste.

Un abrazo muy fuerte.
 
Supongo que si, pero cuando lo pienso.. pienso que tuve la oportunidad de verlo por ultima vez, a pesar del estado en el que se encontraba, y no fui, me siento fatal..Pero supongo que el ya sabe que lo quiero. Este donde este.. :_(
Gracias por leerme.
Anna merci :*
Isthar un saludo :*
 
Mira tu cielo y contempla las estrellas. Va a estar mirandote, haciendote compañia por el largo sendero de tu vida, como yo.
 
claro que se quien eres ;) mi tata :PPP

és una merda això, jo fa casi dos mesos que vaig perdre la meva àvia, m'ha entrat de tot mentre llegia el teu post, jo tampoco vaig poder anar-la a veure mentre estaba a l'hospital, merda de vida que no vaig tenir ni un rato per anar-la a veure a l'hospital, la recordaré sempre per com havia estat amb mi, que sé que es com a ella l'agradaría que la recordés... molts ànims tata i a veure si ens veiem o parlem una estona pel msn un dia destus :@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
 
Publicar un comentario

<< Home

This page is powered by Blogger. Isn't yours?